นิทานอีสป เรื่อง ลูกแพะกับหมาป่า
ผู้แต่ง : อีสป
 

    แพะน้อยแสนร่าเริงตัวหนึ่งถูกคนเลี้ยงสัตว์ทิ้งไว้บนหลังคาจากของโรงเลี้ยงแกะ เพื่อให้มันพ้นจากภยันตรายทั้งปวง เจ้าแพะน้อยกวาดตามองสิ่งต่างๆ อยู่ใกล้ขอบหลังคาตอนที่มันเห็นหมาป่า มันจึงเริ่มเยาะเย้ยถากถาง ทำหน้าล้อเลียน และกลั่นแกล้งเจ้าหมาป่าต่างๆ นานาเพื่อความพึงพอใจของมันเอง

       "ข้าได้ยินเจ้าแล้ว" หมาป่าเอ่ยขึ้น "แต่ข้าไม่โกรธเคืองในสิ่งที่เจ้าพูดหรือสิ่งที่เจ้าทำหรอก เพราะตราบใดที่เจ้ายังอยู่บนนั้น ก็เป็นหลังคาต่างหากที่กำลังพูดอยู่กับข้าไม่ใช่ตัวเจ้าเลย"

:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::
เรื่องที่ไม่สมควรพูดทุกเมื่อ ก็ไม่ควรพูดออกมาไม่ว่าเวลาใด

:: พุทธภาษิต ::
นาติเวลํ  ปภาเสยฺย   น            ตุณฺหี  สพฺพทา  สิยา
อวิกิณฺณํ  มิตํ  วาจํ              ปตฺเต  กาเล  อุทีริเย.

ไม่ควรพูดจนเกินกาล  ไม่ควรนิ่งเสมอไป  
เมื่อถึงเวลา  ก็ควรพูดพอประมาณ  ไม่ฟั่นเฝือ.