พระบรมวงศานุวงศ์ของราษฎรกับงานศพจะเกิดขึ้นในช่วงเวลาที่ยาวนานขึ้นตั้งแต่เวลาแห่งความตายเริ่มดองศพเพื่อใช้ควักไส้ยัดพระคงไว้ซึ่งความหอมอันเลอค่าของสมุนไพรนำเสนอน้ำยาฆ่าเชื้อและเป็นสัญลักษณ์อย่างมากคุณธรรม ดังนั้นเทคนิคโบราณของการแต่งศพขึ้นอยู่กับประสบการณ์กระบวนการที่คล้ายกับรูปแบบการทำอาหารศิลปะโดยใช้ยาหม่อง ขี้ผึ้ง สมุนไพร หรือผงเพื่อร่วมเวอร์หรือยัดศพหลังจากการผ่าท้อง ตลอดหลายศตวรรษที่ผ่านมาการฝึกดองศพสำหรับกษัตริย์ขุนนางและนักบวชระดับสูงเท่านั้นทำโดยแพทย์หรือศัลยแพทย์ ในฝรั่งเศสและอังกฤษก็ปฏิบัติเช่นกันโดยช่างตัดผม-ศัลยแพทย์สิ่งเหล่านี้ก่อตัวเป็นบริษัท มืออาชีพที่เชื่อมโยงกับการพัฒนาการ การดองศพ แพทย์ของสงฆ์และอ้างว่ามีการผูกขาดของดองศพกับตัวละครเอกของพวกเขา(คนขายเนื้อ ช่างตัดเสื้อ ช่างทำเทียนไข)(Habenstein และ Lamers, 2001 [1955]) ตั้งแต่ศตวรรษที่สิบหกเป็นต้นมาเทคนิคการแต่งศพเกิดขึ้นความหมายไม่สามารถปรับปรุงทั่วยุโรปควบคู่ไปกับความก้าวหน้าทางวิทยาศาสตร์การแพทย์มุ่งหมายที่จะเปลี่ยนแปลงเชิงประจักษ์นี้และศิลปะในจินตนาการสู่โนว์ฮาวที่มากขึ้นชนิดที่มีเหตุผลและเป็นบวก1 ศัลยแพทย์แนะนำบาล์มขี้ผึ้งและแป้งสามารถคายน้ำและทำให้ศพแห้งได้จึงเปลี่ยนการทำงานแบบเดิมๆวิธีการ ขึ้นอยู่กับการตัดอวัยวะการฉีกขาดและการใช้บัลซามิกวิธีที่เสนออย่างรวดเร็วกลายเป็นโปรโตคอลการดองศพที่สงวนไว้สำหรับศพของบุคคลสำคัญใช่ไหมไปจนถึงการปฏิวัติฝรั่งเศส  เดอะช่วง ศตวรรษที่ 16 ถึง 18 ก็เช่นกัน