binaural หมดไป แพทย์ชาวสก็อต Somerville Scott Allison ได้ออกแบบเครื่องมือที่คล้ายกันนี้เรียกว่า หูฟัง ซึ่งใช้ ระฆัง สองอัน (หรือส่วนหนึ่งของหูฟังของแพทย์ที่แพทย์กดกับร่างกายของผู้ป่วย) เพื่อฟังเสียงที่แตกต่างกัน ของร่างกายพร้อมกัน  หูฟัง เช่น หัวใจและปอด ในช่วงทศวรรษที่ 1940 เครื่องตรวจฟังเสียงที่พบมากที่สุดรวมถึงกระดิ่งที่แตกต่างกันสองอันที่เชื่อมต่อกับท่อยางขนาดใหญ่สองอันซึ่งต่อเข้ากับท่อหูโลหะ การออกแบบนี้หนักและยากต่อการพกพา แต่จนกระทั่งช่วงทศวรรษที่ 1960 รุ่นที่เบากว่าจะออกมา Littmann และการออกแบบสมัยใหม่ ในปี 1961 Dr. David Littmann ศาสตราจารย์และแพทย์โรคหัวใจแห่ง Harvard Medical School ได้อธิบายถึงสิ่งที่เขาต้องการในเครื่องตรวจฟังเสียงในอุดมคติในวารสาร American Medical Association เขาอธิบายถึงอุปกรณ์ที่มีชิ้นส่วนหน้าอกเปิดสำหรับเสียงต่ำ ชิ้นส่วนปิดสำหรับเสียงสูง ท่อแข็งใน ความยาวที่สั้นที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ สปริงเพื่อยึดหูฟังเข้าด้วยกันเมื่อไม่ได้ใช้งาน และสำหรับ ตัวเครื่องให้มีน้ำหนักเบา Littmann ประสบความสำเร็จในการสร้างวิสัยทัศน์ของเขา เครื่องตรวจฟังเสียงสมัยใหม่สามารถฟังเสียงแหลมที่ต่ำหรือสูงได้โดยการปรับแรงกดของกระดิ่งกับร่างกายของผู้ป่วย ปัจจุบัน พยาบาลและแพทย์ทั่วโลกใช้การออกแบบของ Littmann และแบรนด์ของเขาก็เป็นหนึ่งในแบรนด์ที่ได้รับความนิยมมากที่สุด หูฟังเป็นเครื่องมือง่ายๆ ที่ใช้ฟิสิกส์พื้นฐานเพื่อขยายเสียงภายในร่างกาย อย่างไรก็ตาม ผลกระทบของเครื่องมือนี้ดีมาก และไม่ต้องสงสัยเลยว่าบุคลากรทางการแพทย์จำนวนมากตลอดประวัติศาสตร์ได้ทำการวินิจฉัยที่มิฉะนั้นจะไม่สามารถทำได้ ทรวงอกอาจเป็นเรื่องยากที่จะได้ยิน และก่อนการประดิษฐ์เครื่องฟังเสียง โรคทรวงอกเป็นฆาตกรอันดับหนึ่ง สิ่งประดิษฐ์นี้ช่วยให้แพทย์สามารถวินิจฉัยโรคได้รวดเร็วขึ้น ซึ่งส่งผลมาถึงทุกวันนี้แม้จะมีเครื่องมือที่มีเทคโนโลยีสูงกว่าก็ตาม