ยูโนโตซอรัส แอฟริกันนุส เต่าที่เก่าแก่ที่สุดที่รู้จัก มีชีวิตอยู่เมื่อ 260 ล้านปีก่อน ยูโนโตซอรัสถูกฟัน และส่วนกลางของมันมีกระดูกสันหลัง ส่วนลำตัวยาว เก้าซี่ ซี่โครงหลังรูปตัว T กว้างเก้าคู่ และแกสทราเลียห้าคู่ เรียกรวมกันว่ากระดูกดัดแปลงเหล่านี้อาจทำหน้าที่เป็นโครงสร้างเปลือกชั้นกลางประเภทหนึ่งซึ่งวิวัฒนาการของกระดองและพลาสตรอน (โครงสร้างที่คล้ายกันยังปรากฏใน Pappochelys ซึ่งเป็น สายพันธุ์อายุน้อยกว่าที่มีฟันซึ่งสืบมาจากประมาณ 240 ล้านที่แล้วในช่วง Middle Triassic Epoch ) โครงสร้างที่มีซี่โครงกว้างเหล่านี้น่าจะพัฒนาเพื่อให้รูปแบบแรก ๆ เหล่านี้มี วิวัฒนาการเต่า ความเสถียรและมีประโยชน์มากขึ้นสำหรับการขุด Odontochelys semitestaceaซึ่งเป็นสายพันธุ์ที่มีอายุประมาณ 220 ล้านปีก่อนในช่วงยุค Triassic ตอนปลาย เป็นสายพันธุ์ที่เก่าแก่ที่สุดที่มีพลาสตรอนสมบูรณ์ ซี่โครงหลังกว้างและแผ่นประสาทจำนวนหนึ่ง แม้ว่ามันจะไม่มีกระดองที่พัฒนาเต็มที่ก็ตาม เจ้าหน้าที่ยืนยันว่าสัตว์ชนิดนี้เป็นหลักฐานว่ากระดองมีวิวัฒนาการมาจากพลาสตรอน หลักฐานนี้ยังชี้ให้เห็นว่ากระดองของเต่ารุ่นหลังเกิดขึ้นจากแผ่นประสาทที่แข็งตัวเมื่อเวลาผ่านไปจนกลายเป็นกระดูก ส่วนแบน (osteoderms) ที่รองรับโดยกระดูกซี่โครงหลังที่กว้าง ฟันยังคงอยู่ในเต่าในเวลานี้ ปรากฏทั้งในขากรรไกรบนของ Odontochelys