"เพอร์ซินมีโครงสร้างคล้ายกับกรดไขมันไม่อิ่มตัวเชิงซ้อน ซึ่งหมายความว่ามีพันธะคู่จำนวนมาก "พวกมันไม่เสถียรนัก ความร้อนและแสงสามารถทำให้พวกมันพังได้ การแปรรูปมีโอกาสมากที่จะทำลายเพอร์ซิน ซึ่งอาจเป็นสาเหตุที่เรามองไม่เห็นในมื้ออาหาร "ความจริงแล้ว ความเข้มข้นในอะโวคาโดมีน้อยมากจนเกินช่วงเส้นตรงของเส้นโค้งมาตรฐานของเรา ซึ่งหมายความว่าต่ำกว่าระดับการตรวจจับ อย่างไรก็ตาม เราสังเกตเห็นปริมาณของเพอซินที่ตรวจพบได้ในผลไม้ดิบ รวมถึงเปลือก เยื่อกระดาษ และหลุม" หลังจากที่พวกเขาพิจารณาว่าไม่สามารถตรวจพบเพอร์ซินในอาหารอะโวคาโดได้ นักวิจัยจึงให้อาหารมันแก่บีเกิลโดยเป็นหนึ่งในสามแหล่งของไฟเบอร์ในอาหารของพวกเขา: อาหารจาก อาโวคาโด หรือเนื้อหัวบีทหรือเซลลูโลสตามมาตรฐานอุตสาหกรรม พวกเขาเฝ้าดูสัตว์อย่างใกล้ชิดเพื่อหาสัญญาณของความเป็นพิษหรือความทุกข์ทรมาน แต่ไม่พบเลยในระหว่างการทดลองให้อาหารสองสัปดาห์ เซลลูโลสเป็นเส้นใยที่ไม่ละลายน้ำซึ่งใช้ในการสร้างอุจจาระจำนวนมาก เยื่อบีทรูทซึ่ง Cattai de Godoy อ้างถึงว่าเป็นเส้นใยมาตรฐานทองคำในอาหารสัตว์เลี้ยง เป็นส่วนผสมของเส้นใยที่ละลายน้ำได้และไม่ละลายน้ำซึ่งช่วยให้อาหารแก่แบคทีเรียในลำไส้ที่ดีในขณะที่ส่งเสริมอุจจาระจำนวนมาก