คื่นฉ่ายมีลักษณะเล็กน้อยในสวนอเมริกันในยุคอาณานิคม ข้อจำกัดด้านการทำอาหารของมันสะท้อนให้เห็นในการสังเกตโดยผู้เขียนA Treatise on Gardening โดยพลเมืองแห่งเวอร์จิเนียว่าเป็น "ผักชีฝรั่ง ชนิดหนึ่ง " การรักษาแบบขยายครั้งแรกในการพิมพ์อยู่ในปฏิทิน American Gardener"s ของ Bernard M"Mahon (1806) หลังจากช่วงกลางศตวรรษที่ 19 การเลือกอย่างต่อเนื่องสำหรับเนื้อสัมผัสที่กรอบและรสชาติที่ประณีตได้นำขึ้นฉ่ายฝรั่งมาสู่โต๊ะของชาวอเมริกัน โดยเสิร์ฟในแจกัน ขึ้นฉ่าย ฝรั่งเพื่อใส่เกลือและรับประทานดิบๆ คื่นฉ่ายเป็นที่นิยมอย่างมากในสหรัฐอเมริกาในช่วงศตวรรษที่ 19 และต้นศตวรรษที่ 20 ซึ่งคลังข้อมูลเมนูทางประวัติศาสตร์ของหอสมุดสาธารณะนิวยอร์กระบุว่าเป็นเมนูยอดนิยมอันดับสามในนิวยอร์กซิตี้ในช่วงเวลานั้น รองจากกาแฟและชาเท่านั้น ในสมัยนั้น คื่นฉ่ายมีราคาสูงกว่าคาเวียร์เนื่องจากปลูกยาก ในสมัยนั้นยังมีคื่นฉ่ายอีกหลายสายพันธุ์ที่ไม่มีขายแล้วเพราะปลูกยากและจัดส่งได้ไม่ดี